Reisverslag Pata Rat vrijdag 22 juli 2022
Ook deze dag begonnen we al vroeg en moesteen we door omstandigheden een dag eerder dan gepland afscheid nemen van Errit, Greetje en Emma en werden ze naar de luchthaven gebracht. Daarna konden we in alle rust ontbijten. Het was wel fijn om op tijd naar de bouwplaats te vertrekken, want het zou een hete dag worden.
Op de bouwplaats begonnen we met het voorbereiden van de grote ruimte voor het leggen van de basisvloer. Gerrit zette zijn isolatiewerk voor en een ander deel begon buiten ruimte te maken op het ontmoetingsplein. Ook werd het laatste stuk rachelwerk aangebracht in de grote ruimte terwijl enkele zeer bedreven jongedames (Mirthe en Anouk) verder gingen met het subtielere plintwerk van de laminaatvloeren in de slaapruimtes. Nadat alles opgeruimd was en de grote ruimte leeg was gemaakt was het tijd voor een foto van de klusploeg.
Eenmaal terug bij ons verblijf bleek als snel dat de dames van de catering (Marijke en Maureen) ook niet stil hadden gezeten. Zij hadden boodschappen gedaan bij de groothandel voor de BBQ van ’s-middags met de tieners (voor 50 personen dus de kofferbak van de Zafira had het zwaar te verduren.
Om 15.00 uur vertrokken we naar een prachtige buitenlocatie net buiten de stad Cluj, voor de BBQ met de Roma tieners. Na het uitladen van de BBQ spullen vertrokken de auto’s naar “Dallas” om de tieners op te halen. In tussen werd alles voor de BBQ in gereedheid gebracht, terwijl in de verte een grote kudde schapen met herder naderde. Was er dan toch niet genoeg vlees ingeslagen? Het voordeel van een gas BBQ is dat je gelijk kunt beginnen. Dat was ook wel nodig, want in tegenstelling tot de Nederlandse gewoonte is de Roma gewoonte om alles (ook alle soorten vlees) in één keer op e bord te nemen, dus moest alles eerst klaar zijn voor we zouden kunnen beginnen met eten. De BBQ werd dus snel stampvol met vlees beladen en als snel kwamen de geuren van verschroeid vlees ons dan ook tegemoet. Na enkel brandjes op de BBQ geblust te hebben, begon de voorraad voor consumptie gereed vlees snel te groeien.
Intussen kwamen ook de auto’s met de tieners geladen er aan. Nou ja, de meeste auto’s. De Opel Zafira met driver Paul had het net niet gehaald. Roemeense auto’s hebben nl. de gewoonte dat als de tank nog een kwart vol is het op te geven als ze een stukkie omhoog moeten rijden. Je moet het maar weten. Gelukkig moest er nog iemand komen en na een belletje werd een sherry kannetje met brandstof aangeleverd, waarna ook de laatste auto aankwam. De tieners uit die auto konden niet langer wachten en waren al lopend gearriveerd.
Omdat iedereen wel trek had werden de borden snel gevuld en konden we genieten van al het lekkers dat we bij ons hadden. Na het eten was het tijd om te gaan zingen. De vrouw van Frank (Rita) had de gitaar mee en als snel klonken de Roemeense opwekkingsliederen door de ruimte. Daarna was het tijd voor John om een getuigenis te delen waarmee de tieners bemoedigd werden. Althans dat denken we. Het geduld van de tieners begon intussen al wat op te raken en nadat er de nodige selfies waren gemaakt met de meiden uit onze groep was het de hoogste tijd om ze terug te brengen. Na het afscheid vertrok de stoet en intussen werd alles in de boomgaard opgeruimd door de rest.
Bij terugkomst op ons verblijf was iedereen moe, verzadigd en voldaan. Na de maaltijd was het tijd om ons gastgezin te feliciteren met de verjaardag van hun zoon. Daarbij kregen wij als aandenken aan onze week Pata Rat een mooie trofee uitgereikt. Vervolgens was het tijd om onze ervaringen en gevoelens van de hele week met elkaar te delen. Je snapt natuurlijk wel dat dit niet in een half uurtje ging lukken, dus na een uur was iedereen blij dat onze reisleider Gerrit zijn zegen gaf en het amen klonk. Na nog gezellig wat gedronken te hebben zocht iedereen zijn bedje op, want de volgende dag moesten we weer op tijd op voor de thuisreis. Tot zover de memoires van deze week. We hopen snel met jullie onze ervaringen, foto’s en filmpjes te kunnen delen.
